Vanmorgen zijn we om half 8 naar ons ontbijtje gegaan. We liepen weer tussen de paarden, koeien en jakken door. Dit keer was er een redelijk westers ontbijt. Dit keer geen pannenkoeken. Toast met jam
kaas en gebakken ei stond op het menu. Om 09.00 gingen we met de bus mee naar de stad. We begonnen met een city tour richting ons hotel. Daar onze kamer gevuld met koffers en op naar de koffie. We
hoopten eerst nog te kunnen douchen, maar dat ging niet want de stadsverwarming is kapot. Een koude douche dus letterlijk! Die hebben we niet genomen...dan maar dus die koffie. Dan met de bus en een
aantal Nederlanders een citytour en vervolgens een Mongoolse lunch. Veel grill en wok mogelijkheden. Heerlijk gegeten. Dan met de bus naar het Bogdo kan paleis, het lijkt een beetje op de verboden
stad in Beijing. Dan nog het zomer paleis mogen zien van de laatste Mongoolse koning. Hij stierf in. 1926... Veel achterstallig onderhoud, maar ja wat wil je na bijna 100 jaar. Toen nog even een
kasjmier winkel bezocht...leuke en mooie shawls gekocht. De stad doet ons minder plezier dan het nationaal park en Terelj...wij zijn toch meer mensen van de natuur. Een bijkomstigheid die wij wel
weer heel leuk vonden waren de twee bruiloften. Beide bij monumenten van Boeddha. Beide op hoog niveau ( letterlijk) Aan het eind van de middag hebben we een folklore show bijgewoond. Ontzettend leuk
om mee te maken. Opzwepende muziek: zowel strijdliederen als liefdesliedjes en volksliederen. Prachtige kleding! Om 20.00 uur waren we terug in het hotel....op naar de koude douche...nu moesten we
wel. Daarna goed en lekker gegeten.... Opvallend is overigens dat vee Restaurants en bars Wifi hebben... Morgen weer een vol programma... Groeten Henry en Pauline
Vanmorgen zijn we om half 8 naar ons ontbijtje gegaan. We liepen weer tussen de paarden, koeien en jakken door. Dit keer was er een redelijk westers ontbijt. Dit keer geen pannenkoeken. Toast met jam
kaas en gebakken ei stond op het menu. Om 09.00 gingen we met de bus mee naar de stad. We begonnen met een city tour richting ons hotel. Daar onze kamer gevuld met koffers en op naar de koffie. We
hoopten eerst nog te kunnen douchen, maar dat ging niet want de stadsverwarming is kapot. Een koude douche dus letterlijk! Die hebben we niet genomen...dan maar dus die koffie. Dan met de bus en een
aantal Nederlanders een citytour en vervolgens een Mongoolse lunch. Veel grill en wok mogelijkheden. Heerlijk gegeten. Dan met de bus naar het Bogdo kan paleis, het lijkt een beetje op de verboden
stad in Beijing. Dan nog het zomer paleis mogen zien van de laatste Mongoolse koning. Hij stierf in. 1926... Veel achterstallig onderhoud, maar ja wat wil je na bijna 100 jaar. Toen nog even een
kasjmier winkel bezocht...leuke en mooie shawls gekocht. De stad doet ons minder plezier dan het nationaal park en Terelj...wij zijn toch meer mensen van de natuur. Een bijkomstigheid die wij wel
weer heel leuk vonden waren de twee bruiloften. Beide bij monumenten van Boeddha. Beide op hoog niveau ( letterlijk) Aan het eind van de middag hebben we een folklore show bijgewoond. Ontzettend leuk
om mee te maken. Opzwepende muziek: zowel strijdliederen als liefdesliedjes en volksliederen. Prachtige kleding! Om 20.00 uur waren we terug in het hotel....op naar de koude douche...nu moesten we
wel. Daarna goed en lekker gegeten.... Opvallend is overigens dat vee Restaurants en bars Wifi hebben... Morgen weer een vol programma... Groeten Henry en Pauline
Vroeg in de ochtend wakker geworden van koeien Diemen de tent staan te eten. Loeiend en wel voor de gertent is dat wel een bekijks.. Maar ook goed opletten met naar het toilet lopen want de vlaaien
liggen her en der verspreid. Lekker met de teenslippers uitglijden haha.. Na het ontbijt dikke sokken aan voor de hicke naar de turtellrock. Het is een rots in de vorm van een heuse schildpad..op
kilometers afstand al te zien, wij gaan lopen pff. Iedereen loopt in zijn eigen tempo Henry loopt voorop ik achterop...mijn benen zijn wat korter en ik maak foto's. Er is ook een soort van benenwagen
mee. Dat is een jakkalf met een homemade kar erachter voor de bagage. Eventueel konden nog 2 oudere dames mee op deze kar. Maar die zagen er uiteindelijk van af. Dat was maar goed ook. Na ongeveer 5
kilometer schrok de jak van een hond. De jak maakten een paar rare jakkesprongen en de jongens die vanuit het gerkamp begeleiding gaven konden hem niet meer houden. Het jakstiertje ging er met een
snelheid vandoor. Weg was onze rugzak. Kort daarna brak de de stier uit het span los. ...en de was hoogstwaarschijnlijk naar huis. Gelukkig zaten de oudere dames niet op de kar.. Wij zijn verder
gelopen al puffend naar de turtellrock . Daar hadden we een picknick. Dit was een Mongoolse warme lunch...heerlijk. Mooie foto's genomen en weer verder met de tocht. De hicke bracht ons naar het
prinsessenklooster. Zeer imposant en ook heel erg hoog tegen een bergwand. Het klooster was alleen via een hangbrug en een trap van 120 treden te bezoeken. Wij hebben kennis gemaakt met de Mongoolse
boeddhistische leer. Het is een tibetaanse vertakking o.i.d....dat moet ik nog opzoeken.... Rond een uur of 17.30 uur waren we terug bij onze gertent.....lopen en nog eens lopen...Pfff ik was stuk.
Een jakken maaltijd genoten in de kantine en na dit diner zijn we naar een nomaden familie gegaan. Daar hebben we echt jakken yoghurt, slagroom en boter geproefd. De Ger vrouw had ook brood gebakken.
We hebben de producten volop mogen proeven. Zelfs Henry. Want die schepte regelmatig op...tot grote vreugde van de de boerin. Wel deed hij overal suiker op! Ik ook maar net iets subtieler. Haha ook
hier een leuke kennismaking met de bevolking, iets wat we met de hicke ook hebben mogen ervaren. Opvallend in de ruige natuur van Mongolië is het afval. Op de raarste plekken hoog op,een berg of diep
in een dal overal is afval te vinden. De nomaden voelen zich denken wij nog niet genoodzaakt om hun rommel op te ruimen. Wij kunnen ons niet voorstellen dat dit afval van toeristen is. Het nationaal
park heeft op dit moment nog steeds last van de terugtrekking of afscheiding van het Russische bewind. Mongolië is dan wel onafhankelijk van Rusland maar ze miskennende economische betrokkenheid en
belangen. Subsidies blijven uit sinds 1992, en dat is duidelijk zichtbaar. Na dit bezoekje aan de nomaden familie gaan we richting onze tent...gauw inpakken voor een twee daags bezoek aan de stad.
Maar eerst nog even naar de Mongoolse kroeg.
Vanmorgen stapten we om drie uur uit bed. Nog een keertje douchen in Irkutsk. De komende dagen kan dat niet. De bus die ons naar het station brengt staat stipt om vier uur voor het hotel. Het
uitchecken gaat vlot, we krijgen zelfs een ontbijtje mee voor in de trein. Het station van Irkutsk ligt er stil en verlaten bij. Het perron is nog leeg....totdat een hele groep Nederlanders en
Duitsers het vullen met zowel bagage als geluid. Iedereen is in opperste stemming. Maar wat een stilte als we zien dat het de Chinese trein is. Die is qua faciliteiten en comfort wel een stap
achteruit. Wij zitten in een wagon met Nederlandse jeugd..van 25 tot 50 plus. Onze coupe is gelukkig niet bezet, je kunt het slechter treffen. In de coupe naast ons zit een Chinees stelletje...daar
moeten nog drie jonge mannen bij....de provodnic onderneemt vlot actie. De dame in kwestie moet naar haar eigen bed...de behulpzaamheid van de provodnic is in deze trein wel vriendelijker. De
Russische provodnic was redelijk stug in zijn omgangsvormen. Tja wij zitten een beetje bij te komen....ontbijtje nuttigen en dan nog maar een paar uur slapen. Naast ons is het nog een gezellige boel.
Henry bekijkt nog even hoeveel stops we hebben tot Oelan Bator/ Ulaanbaatar. Het weer is bewolkt en in deze vroege ochtend is het 13 graden. Over een paar uur kan dat behoorlijk warmer zijn. Het
uitzicht op het Baykal meer dat eindelijk weer inzicht was, was zo mooi dat iedereen in de wagon riep.....het meer...het meer...we leken wel Japanners. een hele rij met camera's en het was dringen
achter de ramen die open konden. Mooie en ook super leuke foto's gemaakt. In eerste instantie een beetje lamlendig maar bij de eerste stop hebben we ook foto's van onszelf vanuit het
openstaande raam genomen....lachen gieren brullen en weer helemaal wakker. Henry slaapt......in de tussentijd hebben we allemaal slaap ingehaald. We nemen onze lunch weer in de trein. Een broodje
gezond voor mijnen Henry neemt weer salami. Gisteren hebben we de tomaten, komkommer, appelen en banaan gekocht en dat eten we nu op. Weer kamperen in de trein. Maar met de armoede die aan ons
voorbijtrekt hebben wij het nog heel erg goed. We stoppen met moskoutijd 13.00 uur in Ulan Ude. Een half uur hebben we de tijd om weer wat eten te kopen. Je ziet een ijskraampje maar het blijkt een
kraam met noten en brood. Jammer, jammer bij een temperatuur van 25 graden had het lekker geweest. De ramen zijn ook nog even onderhanden genomen en zijn nu redelijk schoon aan de bovenkant....de
onderkant zijn we vergeten want het raam stond open. fijn dat de jeugdige treinbewoners zo behulpzaam zijn. Dit keer krijgen we een heus fluitje te horen dat de trein vertrekt.De elektrische
locomotief is vervangen door een diesel. We hebben er inmiddels ruim 5650 km op zitten vanaf Moskou. Nog ruim 2000 te gaan. De route die we nu rijden werd vaak gebruikt door de theekaravenen vanuit
China. De treinmachinist toetert om en nabij de stations heel vaak, waarschijnlijk om dieren of mensen op het spoor te waarschuwen. Iets anders kunnen we niet bedenken. De volgende
stopplaats, Kjachta of Naoesjki is tevens op de grens met Mongolië. Onderweg komen we weer heel veel oude huisjes en krottenwijken tegen. Verschrikkelijk wat we zien aan ellende. Elke hoek van
de straat heeft een vuilnisbelt. Hier staan alleen nog maar houten hutjes en wat halve houten afzettingen voor de veestapel. Een kleine 100 kilometer verderop is het mooie grasland omgetoverd in een
grote vuilnisbelt, we denken een kleine 5 km lang en geen arbo of overheid die zich hier druk om maakt. Wat een puinhoop....daarna wordt het weer groen grasland.... Plotseling gaat de trein langzamer
en staat dan volledig stil. Midden in de steppe van Mongolië. Heel verlaten ziet alles er uit buiten het is nu plaatselijk 16.00 uur. De tijd gaat ongemerkt snel. Henry heeft een Russisch stuk cake
gegeten wat in de tas een beetje is gesmolten en uit model is geraakt. Het is nu een donker bruine rol in plaats van een ovaal stuk chocolade cake. Hilarisch dus....maar wel erg lekker. Bakken kunnen
de Russen wel. Na de stop, die kwam door een enorme lange goederentrein gaan we weer op volle snelheid verder. Op naar de grens. Voor nu Bij de grens van Rusland naar Mongolië staan we drie en half
uur te wachten. De paspoorten moesten we afgeven. Sommige mensen hebben hun paspoort al terug, wij zitten waarschijnlijk in de steekproef....we mogen na een tijdje naar buiten. Veel politie en douane
op het perron....overal controle waar je heen gaat. Een zeer ouderwets toilet...gat in de grond en bij betaling van 9 roebel 2 velletjes papier. Ik had nog maar 8 roebel aan klein geld dus ik kreeg
geen papiertje. Buiten een paar druppels regen en heel veel vliegjes, muggen en dergelijke. De perrons worden door geiten, koeien, paarden en schapen ook benut. Zij steken gewoon over, als er
getoeterd wordt gaan ze gewoon aan de kant. Sommige dieren lopen mank, niet verwonderlijk. We moeten de wagon weer in! We krijgen een formulier om te verklaren dat we Mongolië binnen 30 dagen weer
verlaten. We zitten opgesloten in de wagon en Henry wordt hier wel een beetje nerveus van. De douane komt langs, deelt mee dat we alle dekens uit het bovenruim moeten halen....ze zoeken
verstekelingen. De wijn het bier chips alles staat op tafel...een stuk of tien dekens....in deze hitte liggen die nu tussen ons in op de bank...pffff het is al zo warm ondanks de druppels regen. De
paspoorten krijgen we terug. Gelukkig....dan komt er iemand langs om te vragen of we wat willen aangeven. We hebben nog een paar roebels, dat is toelaatbaar. We denken alles gehad te hebben,
maar we worden door de volgende beambtes dringend verzocht direct uit de coupe te komen en op rij in de gang te gaan staan. Weer anderen met herdershond gaan de coupe binnen...weer veel
machtsvertoon dus en wij transpiratie alom omdat we dit gedrag gewoonweg niet kennen. Oké we mogen Rusland uit...nu nog over ruim een uur hopen dat we Mongolië in mogen.... In Mongolië is het helaas
niet anders. Eerst een stuk niemandsland. Er mogen geen foto's gemaakt worden. Wel weer honden en soldaten rondom de trein. Strenge controle en weer formulieren invullen. De paspoorten worden
weer ingenomen, dit keer op een iets vriendelijkere manier. De controle op harde valuta is verwarrend, maar uiteindelijk is het gelukt. Maar we zitten nog niet goed en wel en we moeten weer uit de
cabine om een soldaat onze coupe te laten controleren. Ook weer een aparte ervaring. Het wordt een lange nacht met veel controle. We gaan nu merken dat we slaap tekort zijn gekomen en we willen wel
een beetje fit in het Gerkamp aankomen. S morgens in Ulaan bator aangekomen worden we opgehaald door de gids. Zij brengt ons eerst naar een bank om te wisselen (visa en andere creditkaarten werken
hier niet) dan naar een hotel voor een ontbijt. We waren om half zes opgestaan dus een "normaal" ontbijt gaat er om 08.00 uur wel in. Veel keus aan groente. Henry vindt dat minder, veel te
gezond....hij mist zijn gehaktstaaf! Brood met jam, een soort wokgroente, courgette koekjes (koud maar toch nog lekker) en omelet. Er was echt een ruime keus. De busrit naar het nationaal park
was weer een bijzondere ervaring. Toeterend en zo af en toe van je stoel geschoten door de hobbels en gaten in de weg. Lachen gieren brullen met de jeugd van 20 en 30 plus achter in de bus een
plekje moesten vinden tussen onze bagage, want die paste niet meer in het ruim. Daarna op deze zondagochtend naar het national park om in een gertent te verblijven. Wat wij wisten van de
gertent komt overeen met wat we zien. We hebben tent 3 en mogen naar halverwege de heuvel omhoog klimmen. Pff wat een klim met airporter,..Henry had de rugzak en de koffertas....ook zwaar, maar met
zijn lange benen een peulenschil. Denk ik, maar niets is minder waar. Hijgend stonden we allebei bij het deurtje. Er in gaat prima, maar we hebben al diverse keren ons hoofd gestoten met naar buiten
gaan. De Gertent is echt leuk, openhaard in het midden het is hier s nachts best koud. Dus die gaat wel aan. Er komt niemand langs om die op warmte te houden. Dat kan hier geregeld worden. Nee
dank je dat doen we zelf wel! Maar er zijn 2 douches, net een camping. Bij toiletbezoek moeten we ook hier papier in de prullenbak deponeren. Ook hier ruikt het toilet niet fris. Uiteindelijk
direct de handdoek en toiletspullen gepakt..de boiler doet het maar even. Wel een beetje Hollander stijl om direct naar toilet en douche te hollen. Maar je kan het maar achter de rug hebben. We
verkennen de omgeving even. De lunch is gezamenlijk in dit kamp. We krijgen een heldere groente soep en jakken gehakt met aardappelpuree en een koolsalade. Thee staat altijd klaar, thuis is dit
koffie. Na de lunch zijn we gaan wandelen, klimmen en mooie plaatjes geschoten. Buiten adem van de klim en het uitzicht. Veel jakken en mongoolse paardjes zien lopen. Na de wandeling hebben we
ons opgegeven voor de hicke van morgen, met een lunch in de buitenlucht en het bezoek aan het prinsessenklooster. Op tijd naar bed! Groeten Henry en Pauline
gisteren zijn we aangekomen in irkutsk. We zijn opgehaald door de gids Vera. Zij bracht ons naar Listvianka. In Listvianka hadden wij een home-stay. In eerste instantie dachten wij bij russen thuis
te verblijven en 'mee te leven'. Het was echter een gewone b&b. Dus een sleutel voor je kamer en veel plezier in het dorp.
We kwamen rond een uur of 10 aan bij de dichtstbijzijnde bakker voor een ontbijt. Hier was het Engels nog minder handig dan in Moskou. Handen en voeten en uiteindleijk een Engelse kaart...we
bestelden koffie met een uitsmijter met brood. we kregen een koffie en drie gebakken eieren....dat we nog een koffie besteldhadden en brood begrepen ze niet. betaald hadden we wel al...dus toch
maar even aandringen...na deeieren die nu bijna koud waren kregen we toch nog het brood. die andere koffie kwam nog iets later.....
Er valt qua marketing nog wel e.e.a. te ontwikkelen in die aziatisch deel van rusland!Wat ons opvalt en eigenlijk al in moskou zichtbaar was, is dat je een veelzijdige menukaart krijgt en daarvan
kunt betellen. Maar wat er besteld/gegeten kan worden heel beperkt is.Uiteindelijk krijg je gewoon wat de pot schaft. Voortaan vragen we eerst wat er is en wat het kost. Want het is niet
goedkoop...ze hanteren 2 menu/prijskaarten.
In Listvianka is het een lange boulevard met hier en daar wat verzakkingen door de aardbeving. In het verkeer geldt de wet van de sterkste. Dus wil je oversteken doe dat dan, want als je twijfelt
rijden ze gewoon door. Weinig respect voor de voetgangers hier..fietsers zie je sporadisch. Veel grote auto's en 4Wdrive. Dat zal in de winter ook wel moeten. Het is hier slechts 90 dagen zomer. De
vriesperiode begint rond 1 oktober en dit jaar begon de lente pas eind mei....Het baikalmeer is zomer en winter 5 graden. Een duik hebben we niet genomen...het regende de hele ochtend. 's middags
was het rond de 25 graden best lekker aan de boulevard. Er ontbreken dan wel terrasjes....enfin voor drie maanden per jaar ook niet lucratief natuurlijk. We hebben het baikalmuseum bezocht, veel
gewandeld...eindelijk de benen strekken....rond het meer gelopen. Later hoorde ik dat een duik in het baikal meer je 10 jaar jonger maakt....tja had ik moeten doen....
De volgende ochtend zijn we om 10 uur opgehaald door de gids en hebben we een rondleiding gehad in Tillhan, dat is het Archeon van Siberie. Je krijgt hierdoor een duidelijk beeld hoe de
oorspronkelijke bevolking in barre tijden heeft moeten overleven.
Daarna zijn we de stad Irkutsk in gegaan. Eindelijk een beetje handel....voor mij dan. Winkel in winkel uit....veel imitaties van allerlei producten. Sommige nog duurder dan in Nederland. Het enige
echte was de bontwinkel....hier wordt bont nog steeds gedragen en verkocht. Eh ik heb niets gekocht hoor...veel te warm.
Vanacht gaan we rond een uur of 4 naar het station. Op naar Mongolie, de grensperikelen duren gemiddeld 4 uur aan de russische kant. Als we naar China gaan wordt het erger zegt men...ik hoop nog
wel de foto's te versturen...het is hier inmiddels middernacht...wel te rusten
geen idee of we in de volpension gertent wifi hebben.....haha anders tot in china.de
Vandaag om half zeven opgestaan. De trein bleef dit keer erg lang staan en op het perron galmde in het Russisch wat mededelingen. Dus toch maar even uitbed. Dit keer ging dat wat vlotter. Na het
aankleden toilet gedaan en ontbijt gemaakt in onze cabine en een beetje buiten kijken naar de natuur en de dorpjes die we voorbij gaan. Op het station Omsk proviand gekocht en genuttigd. Verse
tomaten smaken heerlijk en het oude dametje was ook weer blij, want zij was haar voorraad kwijt. En weer verder tjoeken , op naar Barabinsk daar was het al 5 uur later dan thuis. Hier ook
weer wat onderhandeld om wat avond-eten te hebben. Het broodje- aardappel, zag eruit als een oliebol en was nog warm en smaakte goed. We zijn vanaf gisteren zuinig op de roebels, dus de
maaltijden worden nog wat kariger. Dollars en euro's kunnen we hier niet kwijt. en pinnen en visa kan hier al helemaal niet. Zo en nu op weg naar Novosibirsk we gaan daar weer een tijdzone door +1
uur erbij. We doen nog een bakkie met bert en trudi. Gaan nu naar bed het is hier nu 01.00 uur. Groeten Henry en Pauline
De eerste treinnacht en dag: Doordat we gisteren vertrokken met regen, bedenk ik me het gezegde van onze gids Dimitri: "Who leaves Moscou in rain has a great trip". Wij gaan ervoor ! Het inslapen was
lastig....ik had het idee dat ik in de achtbaan zat. In het bovenste bed lig je al anders dan thuis. De schommelingen door het rijden over de rails en de wissels die gebruikt worden zorgen voor
geluidsoverlast maar zijn ook slaapverwekkend. Rond een uur of drie werd ik wakker... Ik moest toch echt naar het toilet. Ophouden werkt domweg niet. Enfin, je moet er toch echt uit zien te
klimmen met dichtgeplakte ogen en een beetje stijf van spierpijn uit een toch wel te klein bedje.. Beneden aangekomen, want zo voelde het, de deur zachtjes geopend en op een klein kiertje laten staan
voor mijn terugweg. De hele wagon was in diepe rust. Twee stappen bij de deur vandaan, komt er een wissel en de deur valt dicht. Tja eerst naar het toilet! Op de terugweg bedenk ik mij dat alle
deuren hetzelfde zijn...help! Waar moet ik naar binnen. Kloppen, zachtjes roepen het helpt niet om Henry wakker te krijgen. Irritaties omdat hij het niet hoort en omdat ik zo stom ben om niet naar
mijn " kamernummer" te kijken. Ik besefte mij na een minuut of vijf dat het uitzicht vanaf onze coupe ook redelijk goed was. Ik sta dus bij de buren te roepen....hè hè ik kan weer naar bed.
Eerst naar boven klauteren. Om half negen nuttigen we ons stokbrood met jam en een bekertje koffie. Sober ziet het eruit, zou je denken, maar toch hebben we op onze manier er van genoten. Raar,
maar waar. Na het ontbijt mijn boek gepakt, Henry had een puzzeltje. Tussendoor haal Ik wat slaap in. Het landschap trekt aan ons voorbij, maar is niet spectaculair. Veel dezelfde bomen
die afgewisseld worden door oude dorpjes. Het zijn oude houten huisjes die naar ons idee net niet uit elkaar vallen. Ik zie weinig mensen in die dorpjes, misschien speelt het leven daar binnen af, of
zijn het gewoon verlaten dorpjes. Henry zegt het zijn houthakkers, ze zijn gewoon aan het werk in het bos! Op het station van Kirov zijn we om de beurt even naar buiten gegaan. De
lokale bevolking hebben we daar niet financieel ondersteund. Iets dat we in principe graag zouden doen. De verkopers hadden super grote kermisknuffels...daar hebben we helaas geen bagageruimte voor.
Na de nodige informatie over Kirov snappen we de "knuffelverkoop", Kirov is een voormalig centrum van alle bont- en pelshandel in Rusland. Vroeger heette Kirov Vjatka en na de Perestrojka mocht de
stad haar oude naam terug. Het stinkt op het station maar dat is o niet verwonderlijk door de fabrieken en industrie in dit gebied heeft Vjatka de meest vervuilde lucht van Rusland - Siberië. Deze
stad op de zeven heuvels heeft ook nog wat restanten staan van verbanningsoorden voor gevangenen. Zij gingen dus noodgedwongen naar Siberië. We eten tussen de middag het andere stokbrood op en
in Perm gaan we weer even buiten kijken, of te wel even luchten....want dat missen we hier wel. Natuurlijk zijn we ook buiten om nog wat ruilhandel voor het avondeten te scoren. Het avond eten
dachten we eerst nog in de salonwagon te nuttigen....echter de drankjes zijn hier wat duurder dan gepland. Pinnen/chippen of Visa kan hier niet. Harde munten is wat de handelaren willen. Met de
Nederlanders die aan boord zitten hebben we het over het uitzicht en de verwachtingen e.d. Zij zijn allen net als wij onder de indruk van het overwegend machtsvertoon van de overheid....of komt het
alleen door een uniform?! In Perm, hebben we zacht vers fruit in bekertjes gekocht....niet duur en lekker. Je kunt hier vers gebakken brood, groente, vis en complete maaltijden kopen voor
weinig roebels. Het is een voormalige mijnbouwstad en het ziet er sober uit. De bevolking is echter vriendelijk en gastvrij, maar toch zie je ook de armoede en vergrijzing. De omgeving van Perm
is net als het eerdere landschap: Taiga, eindeloze taiga. Na de nodige dorpjes langs de rails gepasseerd te hebben hopen we een sprankelend centrum van Jekaterinaburg te zien. Dat ging niet op. De
verkoop was hier drastisch minder, dus we hebben volstaan met een broodje en een zakje pinda's. Best wel jammer, want een visje ging er wel in...Soep, kaas en worst hebben we zelf nog.....eerst dat
maar opmaken. We genieten nog even van de ondergaande zon aan de horizon...in Tobolsk, ook een voormalig verbanningsoord. Het is een stad met een beneden en een boven centrum en een kremlin er
omheen. Straks in ons bedje klimmen..heerlijk want van zitten en kijken worden we toch wel moe..we hebben er dan ook bijna 2000 km op zitten. Groeten Henry en Pauline
Vanmorgen rond 10.00 uur met de metro richting centrum gegaan. De metro is bereikbaar via een roltrap die aan twee zijden wordt bemenst. Wij denken omdat de roltrap zo snel gaat. De beambtes kunnen
dan tijdig de boel stilleggen?? Geen idee, maar het gaat snel en ook stijl naar beneden. 40 meter afdalen of stijgen is hier normaal. Via het Rode Plein zijn we naar het mausoleum van Lenin gegaan.
We mochten nog net naar binnen. De controle was zoals alle andere bezienswaardigheden weer groots. We mochten uiteindelijk door het poortje...de bezichtiging ging super snel. Je mocht niet praten en
om de twee drie meter stond een wachter om je in de gaten te houden. Heel veel mannen in uniform, een enkele dame ( die gelukkig nog vrouwelijk oogt) over het algemeen dus mannen. In het zwart, blauw
en groen gekleed die respect afdwingen! wellicht dat deze enorme hoeveelheid van machtsvertoon te maken heeft met het Moskou racing weekend van de formule 3. In het luxe centrum, GUM hebben we wat
westers stokbrood ingeslagen voor de treinreis. niet dat het brood hier niet lekker is, maar meer omdat het zo goed was geëtaleerd. Je kreeg gewoon trek van al dat lekkers. Heerlijk Moskovisch
gebak....veel luxe bonbons, koekjes ...tja dat konden we niet negeren. Beschaafd ingekocht, want we moesten er nog wel de hele dag meelopen. In het GUM is 90% kijker (denk ik!), wat een prijzen ....!
Op de bovenverdieping hebben we een Russische starbucks koffie met wat lekkers genuttigd. Als ik het niet mag meenemen dan maar direct opeten hoor... Henry gaf me gelukkig dit keer wel gelijk. Na het
Rode Plein en nog een paar leuke foto's om en nabij het Kremlin zijn we een boottochtje gaan maken. We hoopten nog een blik te kunnen werpen in het luxe hotel Oekraïne, maar dat is er niet van
gekomen. Na het boottochtje zijn we naar het hotel teruggegaan. We hebben in de plaatselijke super nog wat aankopen gedaan voor de komende treinreis. Eerst een wijntje en een biertje voor Henry om
daarna nog een douche te kunnen nemen. We zijn stil van de ervaringen....of is het omdat we allemaal achter de iPad, iPhone en laptop zitten.... We verheugen ons op de treinreis die over twee uurtjes
van start gaat. Totzover....en tot in Irkutsk....dan zijn we misschien weer online. Dag Prewit........Henry en Pauline
