Vanmorgen stapten we om drie uur uit bed. Nog een keertje douchen in Irkutsk. De komende dagen kan dat niet. De bus die ons naar het station brengt staat stipt om vier uur voor het hotel. Het uitchecken gaat vlot, we krijgen zelfs een ontbijtje mee voor in de trein. Het station van Irkutsk ligt er stil en verlaten bij. Het perron is nog leeg....totdat een hele groep Nederlanders en Duitsers het vullen met zowel bagage als geluid. Iedereen is in opperste stemming. Maar wat een stilte als we zien dat het de Chinese trein is. Die is qua faciliteiten en comfort wel een stap achteruit. Wij zitten in een wagon met Nederlandse jeugd..van 25 tot 50 plus. Onze coupe is gelukkig niet bezet, je kunt het slechter treffen. In de coupe naast ons zit een Chinees stelletje...daar moeten nog drie jonge mannen bij....de provodnic onderneemt vlot actie. De dame in kwestie moet naar haar eigen bed...de behulpzaamheid van de provodnic is in deze trein wel vriendelijker. De Russische provodnic was redelijk stug in zijn omgangsvormen. Tja wij zitten een beetje bij te komen....ontbijtje nuttigen en dan nog maar een paar uur slapen. Naast ons is het nog een gezellige boel. Henry bekijkt nog even hoeveel stops we hebben tot Oelan Bator/ Ulaanbaatar. Het weer is bewolkt en in deze vroege ochtend is het 13 graden. Over een paar uur kan dat behoorlijk warmer zijn. Het uitzicht op het Baykal meer dat eindelijk weer inzicht was, was zo mooi dat iedereen in de wagon riep.....het meer...het meer...we leken wel Japanners. een hele rij met camera's en het was dringen achter de ramen die open konden. Mooie en ook super leuke foto's gemaakt. In eerste instantie een beetje lamlendig maar bij de eerste stop hebben we ook foto's van onszelf  vanuit het openstaande raam genomen....lachen gieren brullen en weer helemaal wakker. Henry slaapt......in de tussentijd hebben we allemaal slaap ingehaald. We nemen onze lunch weer in de trein. Een broodje gezond voor mijnen Henry neemt weer salami. Gisteren hebben we de tomaten, komkommer, appelen en banaan gekocht en dat eten we nu op. Weer kamperen in de trein. Maar met de armoede die aan ons voorbijtrekt hebben wij het nog heel erg goed. We stoppen met moskoutijd 13.00 uur in Ulan Ude. Een half uur hebben we de tijd om weer wat eten te kopen. Je ziet een ijskraampje maar het blijkt een kraam met noten en brood. Jammer, jammer bij een temperatuur van 25 graden had het lekker geweest. De ramen zijn ook nog even onderhanden genomen en zijn nu redelijk schoon aan de bovenkant....de onderkant zijn we vergeten want het raam stond open. fijn dat de jeugdige treinbewoners zo behulpzaam zijn. Dit keer krijgen we een heus fluitje te horen dat de trein vertrekt.De elektrische locomotief is vervangen door een diesel. We hebben er inmiddels ruim 5650 km op zitten vanaf Moskou. Nog ruim 2000 te gaan. De route die we nu rijden werd vaak gebruikt door de theekaravenen vanuit China.  De treinmachinist toetert om en nabij de stations heel vaak, waarschijnlijk om dieren of mensen op het spoor te waarschuwen. Iets anders kunnen we niet bedenken.   De volgende stopplaats, Kjachta of Naoesjki is tevens op de grens met Mongolië.  Onderweg komen we weer heel veel oude huisjes en krottenwijken tegen. Verschrikkelijk wat we zien aan ellende. Elke hoek van de straat heeft een vuilnisbelt. Hier staan alleen nog maar houten hutjes en wat halve houten afzettingen voor de veestapel. Een kleine 100 kilometer verderop is het mooie grasland omgetoverd in een grote vuilnisbelt, we denken een kleine 5 km lang en geen arbo of overheid die zich hier druk om maakt. Wat een puinhoop....daarna wordt het weer groen grasland.... Plotseling gaat de trein langzamer en staat dan volledig stil. Midden in de steppe van Mongolië. Heel verlaten ziet alles er uit buiten het is nu plaatselijk 16.00 uur. De tijd gaat ongemerkt snel. Henry heeft een Russisch stuk cake gegeten wat in de tas een beetje is gesmolten en uit model is geraakt. Het is nu een donker bruine rol in plaats van een ovaal stuk chocolade cake. Hilarisch dus....maar wel erg lekker. Bakken kunnen de Russen wel. Na de stop, die kwam door een enorme lange goederentrein gaan we weer op volle snelheid verder. Op naar de grens. Voor nu Bij de grens van Rusland naar Mongolië staan we drie en half uur te wachten. De paspoorten moesten we afgeven. Sommige mensen hebben hun paspoort al terug, wij zitten waarschijnlijk in de steekproef....we mogen na een tijdje naar buiten. Veel politie en douane op het perron....overal controle waar je heen gaat. Een zeer ouderwets toilet...gat in de grond en bij betaling van 9 roebel 2 velletjes papier. Ik had nog maar 8 roebel aan klein geld dus ik kreeg geen papiertje. Buiten een paar druppels regen en heel veel vliegjes, muggen en dergelijke. De perrons worden door geiten, koeien, paarden en schapen ook benut. Zij steken  gewoon over, als er getoeterd wordt gaan ze gewoon aan de kant. Sommige dieren lopen mank, niet verwonderlijk. We moeten de wagon weer in! We krijgen een formulier om te verklaren dat we Mongolië binnen 30 dagen weer verlaten. We zitten opgesloten in de wagon en Henry wordt hier wel een beetje nerveus van. De douane komt langs, deelt mee dat we alle dekens uit het bovenruim moeten halen....ze zoeken verstekelingen. De wijn het bier chips alles staat op tafel...een stuk of tien dekens....in deze hitte liggen die nu tussen ons in op de bank...pffff het is al zo warm ondanks de druppels regen. De paspoorten krijgen we terug. Gelukkig....dan komt er iemand langs om te vragen of we wat willen aangeven. We hebben nog een paar roebels, dat is toelaatbaar.  We denken alles gehad te hebben, maar we worden door de volgende beambtes dringend verzocht direct uit de coupe te komen en op rij in de gang te gaan staan.  Weer anderen met herdershond gaan de coupe binnen...weer veel machtsvertoon dus en wij transpiratie alom omdat we dit gedrag gewoonweg niet kennen. Oké we mogen Rusland uit...nu nog over ruim een uur hopen dat we Mongolië in mogen.... In Mongolië is het helaas niet anders. Eerst een stuk niemandsland. Er mogen geen foto's gemaakt worden. Wel weer honden en soldaten rondom de trein.  Strenge controle en weer formulieren invullen. De paspoorten worden weer ingenomen, dit keer op een iets vriendelijkere manier. De controle op harde valuta is verwarrend, maar uiteindelijk is het gelukt. Maar we zitten nog niet goed en wel en we moeten weer uit de cabine om een soldaat onze coupe te laten controleren. Ook weer een aparte ervaring. Het wordt een lange nacht met veel controle. We gaan nu merken dat we slaap tekort zijn gekomen en we willen wel een beetje fit in het Gerkamp aankomen. S morgens in Ulaan bator aangekomen worden we opgehaald door de gids. Zij brengt ons eerst naar een bank om te wisselen (visa en andere creditkaarten werken hier niet) dan naar een hotel voor een ontbijt. We waren om half zes opgestaan dus een "normaal" ontbijt gaat er om 08.00 uur wel in. Veel keus aan groente. Henry vindt dat minder, veel te gezond....hij mist zijn gehaktstaaf! Brood met jam, een soort wokgroente, courgette koekjes (koud maar toch nog lekker) en omelet. Er was echt een ruime keus.  De busrit naar het nationaal park was weer een bijzondere ervaring. Toeterend en zo af en toe van je stoel geschoten door de hobbels en gaten in de weg. Lachen gieren brullen met de jeugd van 20 en 30 plus  achter in de bus een plekje moesten vinden tussen onze bagage, want die paste niet meer in het ruim.  Daarna op deze zondagochtend naar het national park om in een gertent te verblijven.  Wat wij wisten van de gertent komt overeen met wat we zien. We hebben tent 3 en mogen naar halverwege de heuvel omhoog klimmen. Pff wat een klim met airporter,..Henry had de rugzak en de koffertas....ook zwaar, maar met zijn lange benen een peulenschil. Denk ik, maar niets is minder waar. Hijgend stonden we allebei bij het deurtje. Er in gaat prima, maar we hebben al diverse keren ons hoofd gestoten met naar buiten gaan. De Gertent is echt leuk, openhaard in het midden het is hier s nachts best koud. Dus die gaat wel aan. Er komt niemand langs  om die op warmte te houden. Dat kan hier geregeld worden. Nee dank je dat doen we zelf wel!  Maar er zijn 2 douches, net een camping. Bij toiletbezoek moeten we ook hier papier in de prullenbak deponeren. Ook hier ruikt het toilet niet fris. Uiteindelijk direct de handdoek en toiletspullen gepakt..de boiler doet het maar even.  Wel een beetje Hollander stijl om direct naar toilet en douche te hollen. Maar je kan het maar achter de rug hebben. We verkennen de omgeving even. De lunch is gezamenlijk in dit kamp. We krijgen een heldere groente soep en jakken gehakt met aardappelpuree en een koolsalade. Thee staat altijd klaar, thuis is dit koffie. Na de lunch zijn we gaan wandelen, klimmen en mooie plaatjes geschoten. Buiten adem van de klim en het uitzicht. Veel jakken en mongoolse paardjes zien lopen.  Na de wandeling hebben we ons opgegeven voor de hicke van morgen, met een lunch in de buitenlucht en het bezoek aan het prinsessenklooster.  Op tijd naar bed! Groeten Henry en Pauline